Ode aan mijn vader, meester Schornagel

Gepubliceerd op 1 maart 2021 om 14:35

Mijn vader is een jaar geleden op 29 februari 2020 overleden op 80- jarige leeftijd, vlak voor Corona. Een dag die we dit jaar en de komende 2 jaar niet kunnen herdenken. Gisteren, 28 februari een jaar geleden was hij nog niet overleden. Ik wist zelfs nog niet eens dat hij ernstig ziek en stervende was.  Vandaag, 1 maart een jaar geleden, was hij al een dag niet meer bij ons.  We kunnen hem niet herdenken op zijn sterfdag. Ik had niet gedacht dat ik hier last van zou hebben. Hier blijkt maar weer uit hoe belangrijk rituelen zijn.

 

Ook een KOPP

Mijn vader is vlak voor de tweede wereldoorlog geboren en kwam uit een gezin met 5 kinderen. Nog niet zolang geleden realiseerde ik me dat mijn vader ook een KOPP (een kind van een ouder met psychiatrische problemen)  was. Zijn moeder was psychiatrisch patiënt en verbleef regelmatig in een inrichting. In die tijd hadden de kinderen geen flauw idee waar ze verbleef. Mijn vader en zijn broers en zus hebben geen makkelijke jeugd gehad en hebben een tekort aan liefde gehad. Ze werden veel aan hun lot overgelaten en volgens mijn vader kon zijn moeder de opvoeding niet aan.

Een veelzijdige creatieve man

Mijn vader was een hele veelzijdige, creatieve man. Vroeger fotografeerde hij veel en ontwikkelde zijn foto’s zelf. Daarom staat hij bijna niet op de foto.  Hij speelde klarinet in een harmonie, daar heeft hij ook zijn eerste vrouw, mijn moeder,  leren kennen. Hij tekende en schilderde, later maakte hij vooral de lijsten om de schilderijen van zijn tweede vrouw. Hij speelde toneel en later zong hij in operettes. Hij dirigeerde, hij was een goede stalmeester en een perfectionistische klusser. Bij mijn vader was je verzekerd van kwaliteit, het kon alleen even duren voordat hij klaar was. Hij was een bloemenman, er zijn heel wat bloemen door zijn handen gegaan. Ook vond hij het heerlijk om te tuinieren en hij was dol op de natuur. Hij hield van schaatsen en heeft ons dat ook bijgebracht.  Biljarten heeft hij tot kort voor zijn dood gedaan, al was hij niet meer tevreden over het resultaat. Sinds hij zich bekeerd heeft tot de Baptisten was hij actief in de kerk waar hij op dat moment woonde. Met mijn kinderen heeft hij vroeger spelletje gedaan, vooral Rummikub. Hij kon eindeloos schuiven met de steentjes. En ze dan ook weer terug leggen op de plek waar ze hoorden, als bleek dat hij toch  zijn steentje niet kwijt kon. Hij had een fotografisch geheugen. Later in zijn leven is hij jaren bezig geweest met modelbouwtreinen en heeft hij een prachtig dorp gemaakt. Laatste periode voor zijn dood heeft hij gewerkt aan  een modelbouw zeilschip. Echt precisiewerk. Hij heeft het niet af kunnen maken.  Een van zijn kleinkinderen gaat het schip afmaken, is de bedoeling.

Mijn vaders laatste niet afgemaakte modelbouw zeilschip

Humor

Als ik aan mijn vader denk, denk ik aan zijn humor. Hij heeft zijn hele leven grapjes gemaakt, de ene grap nog flauwer dan de ander. Hij had een bobbel op zijn hoofd, ja zei hij: dat is mijn wiskundeknobbel. Ik heb lang gedacht dat dit echt zo was!! Mijn vader was een zachtaardige, lieve man, er zat geen kwaad in hem. De humor van mijn vader heeft een generatie overgeslagen. Gelukkig geniet ik nu van de humor van mijn kinderen.

 

Trots

Hij was een vader waar we als kind trots op waren. Hij was als onderwijzer op de lager school waar hij les gaf  geliefd.  Als mijn zus en ik ( mijn broertje was toen nog te klein) leerlingen van hem tegenkwamen die keihard “Hé meester!” naar hem riepen, dachten we: dat is mooi mijn vader. In de schoolvakanties mochten we mee naar school om de plantjes water te geven, dat mocht verder niemand. Wellicht is hier zijn en mijn liefde voor bloemen en planten ontstaan.

 

Tragiek

Mijn vader was ook een tragische man. Tragisch omdat ik weet dat hij lange tijd niet gelukkig was bij zijn eerste én later zijn tweede vrouw en niets aan zijn situatie wilde en kon doen, vanwege zijn angst voor deze vrouwen. Ze waren niet altijd even aardig tegen hem, maar hij was niet in staat om voor zichzelf op te komen.  Laat staan dat hij voor mij en mijn broer en zus op kon komen. Zijn twee vrouwen ( en eigenlijk drie)  hebben zijn leven bepaald. Mijn vader was niet zo goed in staat zijn liefde voor ons en later zijn kleinkinderen te tonen. Omdat zijn tweede vrouw niet goed kon opschieten met mijn zus had hij al jaren geen contact met haar. Dat was niet echt zijn keuze. Maar hij heeft het wel allemaal laten gebeuren. Beseffen dat hij zijn 2 vrouwen belangrijker vond dan zichzelf en daarom zijn kinderen en kleinkinderen, uit angst om verlaten te worden door zijn vrouw, in de steek liet (zowel letterlijk als figuurlijk) is iets waar wij als kinderen en kleinkinderen mee moeten leren leven. Hij heeft door zijn angst, onbewust, veel mensen om hem heen pijn gedaan. Hij kon blijkbaar niet anders.

Al schrijvende besef ik dat onze vader onvoorwaardelijk van ons hield, alleen hij was zo onhandig in het uiten hiervan.

 

 

Ik hou van je pap en hoop dat je het goed hebt in jouw hemel, dat verdien je. Gelukkig heb ik de laatste jaren van jouw leven regelmatig kunnen zeggen dat ik van je hou.

 

Vandaag  steek ik een kaarsje op ter nagedachtenis aan jou.

Rating: 4.1428571428571 sterren
7 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.