Eenzaamheid als aanzet tot persoonlijke groei

Gepubliceerd op 14 februari 2021 om 12:36

Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar zolang ik leef, voel ik me af en toe eenzaam. Als kind  ging ik naar mijn slaapkamer als ik me eenzaam voelde, luisterde naar muziek (meestal van Jean Michel Jarre) en schreef dagboeken vol. Mijn dagboeken luisterden altijd.

Het afgelopen jaar

De laatste tijd voel ik me weer wat vaker eenzaam. Ik stort me op mijn eigen praktijk. Enerzijds omdat het mijn passie is. Anderzijds om niet geconfronteerd te worden met de eenzaamheid die ik af en toe voel. Het afgelopen jaar was natuurlijk een vreemd jaar, waarin vrijwel alle sociale activiteiten  stil vielen, waarin je nu nog maar met één persoon mag afspreken. Mijn kinderen zie ik nog wel, maar meestal op afstand en niet allemaal tegelijk. Knuffelen is al helemaal uit den boze. Doe ik het wel, dan voel ik me bijna schuldig. Ik woon in mijn eentje en ben dus heel veel alleen. Als er een jaar is waarin ik en velen met mij zich eenzamer voelen, dan zal het dit afgelopen jaar zijn. Toch heb ik grote periodes dat ik me niet eenzaam voel, ook het afgelopen jaar, terwijl mijn leefsituatie in dit idiote jaar tussentijds niet veranderd is. Wat is deze eenzaamheid dan?

Voordat ik hier antwoord op kan geven, geef ik eerst een definitie van eenzaamheid. 

 

"Eenzaamheid is het subjectief ervaren van een onplezierig of ontoelaatbaar gemis aan (kwaliteit van) bepaalde sociale relaties. Het kan zijn dat het aantal contacten dat men heeft met andere mensen geringer is dan men wenst. Het kan ook zijn dat de kwaliteit van de gerealiseerde relaties achterblijft bij de wensen.” Prof. De Jong Gierveld

Met deze definitie kan ik persoonlijk niet zoveel. Ik heb geen gemis aan sociale relaties. Ook het aantal is oke en de kwaliteit van mijn relaties is goed. Volgens deze definitie zou ik me dus niet eenzaam hoeven voelen. Deze definitie gaat uit van sociale eenzaamheid.  Toch voel ik me wel af en toe eenzaam, zeker de laatste weken. Voor mensen die sociale contacten missen of die hun relaties kwalitatief niet goed vinden kunnen deze eenzaamheid oplossen door hun netwerk uit te breiden. Probleem opgelost, zou je zeggen. Voor een deel is dit waar, denk ik. Niet voor mij.

 

Existentiële eenzaamheid

Ik heb me regelmatig afgevraagd hoe het kan dat ik in dezelfde situatie, nu in coronatijd, het ene moment goed voel en niet eenzaam in mijn eigen huis en het andere moment wel. Het antwoord heb ik voor mezelf gevonden, namelijk dat ik wanneer ik me eenzaam voel, ik me niet in verbinding voel staan tot de mensen waar ik van houd. Op zo’n moment voel ik me met niemand verbonden eigenlijk, ook niet met mezelf. En het besef dat ik alleen op de wereld ben en ook alleen zal sterven, hoeveel mensen er ook om mij heen zijn, roept angst op. Dit gevoel is naar en zou ik omschrijven als een eenzaam gevoel. Misschien voor jullie een open deur. Voor mij was dit een eye opener. Vooral omdat ik besefte dat ik dus actief wat aan deze eenzaamheid kan doen, omdat het gevoel in mezelf zit.

 

De eenzaamheid die ik af en toe voel is mijns inziens existentiële eenzaamheid.

 

Je zou kunnen zeggen dat eenzaamheid als fenomeen (het signaal dat je vertelt dat je te zwak verbonden bent met anderen) een existentieel feit is: ieder mens kent het, het is een onderdeel van het leven, van onze existentie, zoals ook honger en dorst onderdeel zijn van het leven. Zo beschouwd is eenzaamheid, op welke wijze ze zich ook voordoet een existentieel gegeven. In deze visie is eenzaamheid een signaal van kans op verandering, een uitnodiging tot persoonlijke groei”.

Zie je eenzaamheid als aanzet tot persoonlijke groei!

 

Dit is de visie van het Eenzaamheid informatie centrum. Deze onderschrijf ik. Deze omschrijving geeft weer dat eenzaamheid bij het leven hoort, niets geks dus. Anderzijds zegt zij hiermee dat eenzaamheid een signaal is van een uitnodiging tot persoonlijk groei. Met andere woorden, je kunt zelf stappen ondernemen. En daar hou ik van.

 

Existentiële eenzaamheid hoort, volgens mij,  bij ons bestaan en is niet op te lossen door meer activiteiten te gaan doen of meer sociale contacten aan te gaan. Zelfs een partner of kinderen kan deze vorm van eenzaamheid niet volledig weghalen.

 

De existentiële eenzaamheid nodigt je uit om jezelf in de spiegel te kijken en te accepteren dat je in wezen alleen bent en bij acceptatie het leven van anderen kan verrijken. Zie deze eenzaamheid als aanzet tot persoonlijke groei!

 

Een gevoel van eenzaamheid is een waarschuwing die je niet zou moet negeren. Het vraagt om actie. Doe je niets, blijf je je eenzaam voelen, dan kan het ernstige (hersen-)schade tot gevolg hebben. Neem je gevoel van  eenzaamheid dus serieus. Je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. De  beste tip is dan ook: weet waar het probleem zit en doe er iets aan. Maar ja, dat betekent dus dat je moet weten waar het probleem precies zit én dat je zelf stappen kunt zetten. En dat is best lastig, vandaar een paar tips.

Tips

  1. Onderschat je gevoel van eenzaamheid niet, neem jezelf serieus.
  2. Besef dat je niet de enige bent.
  3. Je gevoelens van eenzaamheid zijn geen feiten. Het is subjectief, een gevoel wat komt en gaat. Je kunt zelf stappen zetten.
  4. Oriënteer je. Leer en lees meer over oorzaken en gevolgen van een gevoel van eenzaamheid.
  5. Ontwikkel zelfliefde.
  6. Maak er een project van. Ga er dus actief mee aan de slag. Bijvoorbeeld door je kwetsbaar op te stellen.
  7. Word beter in delen en geven uit liefde, niet vanuit het gevoel te moeten pleasen. Dit vergroot je zelfvertrouwen en  vermindert je eenzame gevoel.
  8. Als je al meer dan een half jaar last hebt van een eenzaam gevoel, wordt het heel moeilijk het zelf op te lossen. Vraag daarom hulp.
  9. Houd altijd vertrouwen in jezelf. Je hebt het toe nu toe gered, dus je bent sterk! 
  10. Verwacht geen perfectie van jezelf.

Bron: Eenzaamheid informatie centrum, Marleen Moors en soChicken

 

Deze blog schrijven over mijn eigen existentiële eenzaamheid is mijn stap die ik nu gezet heb. Mij geeft het een verbinding met jullie en daarmee ook weer met mezelf en ik voel me meteen wat minder eenzaam. Ik hoop dat ik jullie leven een klein beetje heb verrijkt.

Als je mijn blogs per mail wilt ontvangen klik hier en vul je gegevens in.

Rating: 4.75 sterren
4 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Kés Aerts
3 jaar geleden

Wat kan je toch prachtig verwoorden Marion.

Marion
3 jaar geleden

Dank je wel, Kés. Vind ik een mooi compliment.

Monique
2 jaar geleden

Heel herkenbaar Marion. Prachtig beschreven en positief. De verbondenheid voelen met wie en wat je lief is, is de sleutel. En vertrouwen, vertrouwen op de kracht van het zelfhelend vermogen.