Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie aan mensen die opgegroeid zijn met een ouder met psychiatrische problemen (KOPP) vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik ben ziek geworden en niet meer in staat om een eigen praktijk te houden. Ik merk dat mijn blogs wel gelezen worden, ook nadat ik gestopt ben met mijn eigen praktijk en daarom zal deze website online blijven en hoop ik jou te kunnen inspireren en jij je herkent in mijn persoonlijke verhalen en je gesteund voelen. Je bent namelijk niet alleen. Gedeelde smart is halve smart!
Dat is mogelijk. Als ervaringsdeskundig therapeut help ik je op jouw weg naar vrijheid. Omdat je leert te voelen wat jij belangrijk vindt in je leven, kom je beter in je vel te zitten en word gelukkiger.
Hierdoor ga je je vrij voelen. En er ontstaat ruimte om te groeien en daardoor wordt je (weer) de persoon die je wilt zijn.
Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden. Ik ben ziek geworden en niet meer in staat mijn eigen praktijk te runnen. Helaas. De blogs kun je wel lezen, deze blijven online, net zoals de KOPP informatie pagina.
Al bij het telefoongesprek voor het maken van een kennismakingsgesprek voelde het goed bij jou. Ik vond het in eerste instantie best spannend om mijn verhaal te doen, maar dat was na dit gesprek helemaal verdwenen. Het voelde meteen vertrouwd, mede doordat je zelf ook een KOPP bent en begreep waar ik over vertelde. Bij jou voel ik me veilig, je nam de tijd voor mij zodat ik alles kon vertellen. En je liet mij de regie houden. Je ziet en gelooft mij en daar ben ik je dankbaar voor.
Ik neem met een goed gevoel afscheid van je en voor andere KOPP -ers zou ik zeggen: neem contact op met Marion!
Anoniem
"De gesprekken met jou hebben heel veel betekend voor mij, want daardoor is er veel los gekomen. Dat is ook de reden dat ik er nu aan toe ben om traumatische ervaringen te gaan verwerken. Ik merk het effect nog steeds. Heel fijn dat ik het met jou kon delen en je feedback hierop. Dank je wel."
Anoniem
"Marion heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn ontdekkingstocht: wat het betekent om een volwassen Kopp kind te zijn, hoe dit van invloed is op wie ik nu ben en waar ik tegenaan loop in het leven.
De manier waarop ze haar kennis van zaken als professional en haar ervaringsdeskundigheid inzet waren voor mij erg prettig en passend. Ze levert echt maatwerk en sloot zorgvuldig aan bij mijn vraag en behoeften".
Zoë (niet haar echte naam),
"Graag wil ik jou bedanken voor de gesprekken die gevoerd zijn. Dit heeft mij geholpen om naar de toekomst te kijken i.p.v. naar het verleden. Dankzij jou durf ik weer te leven en dat is mij heel veel
waard".
Pieter ( niet zijn echte naam),
"Hallo Marion, ik vertrek met goed gevoel over het afscheidsgesprek. Het is een wat eenzame stap maar met een positieve herinnering. Dat laatste vind ik helpend voor bij het terugkijken. Goed te weten dat ik welkom ben voor een eventueel later gesprek. Goed idee op de achtergrond want we kennen elkaar alvast. Ik vond je een open en warm persoon met rake opmerkingen. Voelde soms een klik bij onze gedeelde ervaringen op het gebied van valkuilen en triggers. Als puzzelstukjes uit hetzelfde achterland (het Kopp-gebied) ze pasten in hetzelfde beeld. Ik werd er ook even vrolijk van: hoera! mijn probleem is niet uniek. Ik ben hierin minder eenzaam dan ik dacht. De vonkjes van herkenning gaven extra houvast. Ook om het idee van gedeelde smart denk ik. Die rake matches neem ik ook mee. "
Marcel (niet zijn echte naam),
"Ik heb veel over mezelf geleerd door onze sessies en daar ben ik erg dankbaar voor".
Marloes (niet haar echte naam),
"Dag Marion, Ik vind dat je hele mooie en voor mij rake blogs schrijft. Ik herken me in meerdere situaties die je beschrijft. Heel waardevol voor mij.
Vriendelijke groet"
Patricia
Ik weet niet meer precies hoe oud ik (ergens rond de 23/24 jaar) was dat ik er achter kwam dat mijn jeugd minder leuk was dan ik altijd gedacht had. Ik weet nog wel precies hoe oud ik was, waar ik was en wie het was die mij aansprak op mijn slachtofferschap. Hoe ik mezelf onderdompelde in zelfmedelijden en mij een slachtoffer voelde van mijn jeugd en ik hiermee geconfronteerd werd.
Op mijn rapport van de lagere school stond steevast bij de algemene opmerkingen zoiets als: Marion doet goed haar best, maar ze lacht en kletst wel veel. Al op jonge leeftijd kreeg ik de boodschap mee dat gezellig zijn, lachen en teveel kletsen niet de beste eigenschappen waren. Zowel op school als thuis. Zoiets als; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Vooral niet te uitbundig, te vrolijk, te druk en te blij.
Mijn vader is een jaar geleden op 29 februari 2020 overleden op 80- jarige leeftijd, vlak voor Corona. Een dag die we dit jaar en de komende 2 jaar niet kunnen herdenken. Gisteren, 28 februari een jaar geleden was hij nog niet overleden. Ik wist zelfs nog niet eens dat hij ernstig ziek en stervende was. Vandaag, 1 maart een jaar geleden, was hij al een dag niet meer bij ons. We kunnen hem niet herdenken op zijn sterfdag. Ik had niet gedacht dat ik hier last van zou hebben. Hier blijkt maar weer uit hoe belangrijk rituelen zijn.
Sinds vorige week ben ik definitief uit de kast als de KOPP specialist. Mijn praktijk is nu geheel gericht op volwassen kinderen van ouders met psychiatrische problemen (KOPP), mijn website is vernieuwd. Ik begeleid mensen naar een vrijer leven na een beklemmende jeugd in mijn mooie praktijk in de nog mooiere stad Groningen.
Ik weet niet hoe het voor jullie is, maar zolang ik leef, voel ik me af en toe eenzaam. Als kind ging ik naar mijn slaapkamer als ik me eenzaam voelde, luisterde naar muziek (meestal van Jean Michel Jarre) en schreef dagboeken vol. Mijn dagboeken luisterden altijd.
Ik ben een rijk mens! Ik heb leuke, creatieve, zelfstandige en lieve kinderen en ben trots op ze. Ze zijn alle drie volwassen met een eigen karakter en eigen leven. Af en toe komen ze even mamaliefde halen, de één wat meer dan de ander en het is allemaal goed. Lekker voor ze koken, helpen met hun studie, spelletjes doen, lachen, samen Netflix kijken, serieuze gesprekken voeren of gewoon even niks. Mijn moment om voor ze te zorgen en samen te zijn om ze daarna weer los te laten.
