Hoe je van jezelf kunt leren!

Gepubliceerd op 14 oktober 2021 om 11:16

Ik moest alles altijd aangaan: mijn angsten, mijn eenzaamheid, mijn boosheid, mijn verdriet,  alles onder ogen zien en voelen. Dit is één van mijn overlevingsstrategieën. Ik mocht er niet voor weglopen, want dan vlucht ik (nou en, denk ik nu).  Mensen zeggen vaak dat het dapper is wat ik doe. Eigenlijk is het voor mij veel dapperder als ik soms iets niet doe. Of niet deel met een ander. Of nee zeg.

 

Ik zat op paardrijden als tiener, terwijl ik bang was voor paarden.

 

Ik heb angst voor de dood, ik ging werken in een hospice waar mensen komen om te sterven.

 

Ik ging in een TBS kliniek werken met psychiatrische patiënten die ernstige delicten gepleegd hebben, terwijl ik het best spannend (lees eng) vond met deze mensen te werken.

 

Ik kies vaak voor de moeilijke weg ( meestal onbewust), zoals mijn broer laatst voorzichtig tegen me zei.

 

Waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan?

Waarom?

Omdat ik dit  gewend ben, dit is mijn overlevingsstrategie.

 

Overlevingsstrategieën

Elk mens heeft zijn eigen overlevingsmechanismes of strategieën. Je hebt jezelf (meestal onbewust)  gedrag aangeleerd om in je jonge jaren om te gaan met de niet altijd even fijne realiteit.  Gedrag wat  bij jou past.  Super mooi dat dit gebeurt. Want hierdoor kun je overleven. Zonder deze strategieën of mechanismes, ofwel dit aangeleerde gedrag overleef je het niet.

 

Omarm ze en veroordeel ze niet. Ze zijn ontstaan in een periode dat je ze erg hard nodig had. Ze hebben je gered. En deze strategieën brengen je ook mooie eigenschappen. Ik ben een open mens en wil graag mijn kennis, levens- en werkervaring en liefde delen. Daarom ben ik hulpverlener geworden en mijn eigen praktijk begonnen. Omdat ik mijn angsten aanga, doe ik ook veel in mijn leven. Zoals alleen op vakantie gaan, wat ik doodeng vond. Binnenkort voor de tweede keer.

 

Alleen later in je leven kunnen deze strategieën ook tegen je keren. En dan krijg je er last van, omdat ze meestal tegen je eigen natuur en behoeftes ingaan. Ze zijn dan niet meer helpend voor je. Het goede nieuws is dat je aangeleerd gedrag ook kan afleren, al is het soms hardnekkig.

Jezelf beter begrijpen

Bij mij is deze overlevingsstrategie ontstaan omdat alles aan gaan en je gevoelens delen de enige manier was om in contact te komen met mijn ouder met psychiatrische problemen. Alleen dan werd ik geaccepteerd en kreeg ik aandacht. Eigenlijk is dit een vorm van emotionele incest: de bezetting van de emotionele en psychische binnenwereld van een kind.  Ik ben emotioneel misbruikt. Er is voortdurend over mijn grenzen gegaan. Ik mocht niets voor mezelf houden, ik moest mijn ervaringen en gevoelens delen. Ook mocht ik niet weglopen voor mijn gevoelens. Als de ouder aan me vroeg: "Ben je boos op mij" en ik zei nee, zei de ouder: "Jawel, je bent wel boos op mij".

 

 Ik werd op mijn 15e naar een psycho- therapeut gestuurd door mijn ouders, omdat ik dat nodig had, volgens mijn psychiatrisch zieke ouder. Ik dacht zelf ook dat ik het nodig had. Het kwam niet eens in me op om nee te zeggen. Ik kon geen gewone puber zijn.  Daarnaast werd ik exclusief gemaakt door de ouder. Ik was het fantastische kind. Ik werd het vriendinnetje gemaakt van de ouder. De ouder deelde alle gevoelens en levenservaringen met mij. 

 

Toen voelde dat goed, maar al snel voelde dat helemaal niet meer goed, want ik begon te begrijpen dat er niet onvoorwaardelijk van ons gehouden werd. Tegelijkertijd werd ik ook afgestraft als ik iets deelde, vooral als het niet naar de zin was van de ouder, zoals de keer dat ik vertelde dat ik seks had met mijn vriendje. Zie mijn blog: Hoe je door heling leert nuanceren.  Dit voelde  onveilig en verwarrend voor mij.

 

Alleen door het delen van mijn gevoelens en open te zijn kreeg ik aandacht en dacht liefde te ontvangen.  Ik werd volwassen en ik kreeg een partner. Ik deelde mijn diepste gevoelens niet meer met deze ouder. Ik leidde mijn eigen leven en maakte eigen keuzes die werden afgestraft door de psychiatrisch zieke ouder door het contact meerdere malen met mij te verbreken.

Ik heb het idee dat deze ouder nooit heeft kunnen accepteren dat ik volwassen werd en er andere mensen, naast deze ouder, belangrijk voor mij werden in mijn leven. Uit zelfbescherming heb ik uiteindelijk het contact gestopt met deze ouder, ik kon niet meer omgaan met de voortdurende verwijten, afkeuringen en  afwijzingen. Het geeft rust in mijn leven.  Nu ben ik verguisd en onterfd. 

 

Het kiezen om wel of niet te delen, kiezen voor mezelf, autonoom worden dus eigenlijk, is al op jonge leeftijd afgestraft door de ouder door de liefdesband te verbreken. Het  delen van gevoelens en ja zeggen is voor  mij dus vanzelfsprekend en een overlevingsmechanisme. Met het gevolg dat ik in  mijn volwassen leven regelmatig mensen over mijn grens liet gaan, om maar aardig gevonden te worden. En ik kan je zeggen dat dit niet goed voelt. Herkenbaar? 

 

Weten waar je overlevingsmechanisme vandaan komt geeft je inzicht in jezelf en geeft een mogelijkheid met mildheid naar jezelf te kijken en geeft gelegenheid je aangeleerd gedrag te veranderen.

Aangeleerd gedrag kun je veranderen

Ik ben nu aan het experimenteren om niet meer alles te delen met anderen. Al zou je dat misschien niet denken als je mijn blogs leest. Haha. Het gaat er om dat IK, MARION bepaal of ik iets wil delen, hoe en wanneer en tegen wie. Als het niet meer veilig voelt voor mij, kies ik ervoor om niet te delen. Soms wil ik niet delen, omdat dit de ander alleen maar kan kwetsen en waarom zou ik dat willen doen? Soms heb ik er gewoon geen zin in. Voor velen misschien heel vanzelfsprekend, voor mij niet. Ik mag hiermee mijn persoonlijke grens voelen en aangeven.

 

Juist als mensen me hierdoor niet meer aardig vinden is het de kunst om niet over stag te gaan. Ik mag zwijgen. Dit vind ik het moeilijkste. Want dat kan betekenen dat mensen mij niet begrijpen en wellicht mij niet meer aardig vinden.  En dat vind ik soms moeilijk te verdragen. En toch kies ik voor deze weg, omdat het recht doet aan mezelf. Zelfs als het om  mijn psychiatrisch zieke ouder gaat. 

Volg je hart

Het is zo fijn om te weten en voelen dat ik niet alles meer aan hoef te gaan en te voelen. Ik mag er voor weglopen om het even niet te voelen of het voor altijd weg stoppen, omdat ik dat wil. Heerlijk afleiding zoeken in seks, drugs, rock and roll en netflix. Genieten van de mooie dingen in het leven.

 

Het voelt goed om nee te zeggen tegen mensen die me iets willen opdringen. Om nee te zeggen tegen mensen die niet goed voor me zijn of waar ik een naar gevoel bij krijg. Nee zeggen tegen een man die ik een paar keer ontmoet heb en toch minder leuk blijkt dan gedacht, zonder er een uitgebreide reden bij te geven. Nee zeggen tegen een potentiële cliënt omdat hij/zij niet bij me past en ik de ander niet verder kan helpen.

Ja zeggen tegen een baan die wel bij me past. Ja zeggen tegen een cliënt die je wel kan ondersteunen. Ja zeggen tegen mensen die liefdevol zijn.

 

Het is zo fijn om te voelen wat ik wil en er ook naar kunnen handelen. Ook al betekent dit dat er mensen zijn die je niet meer aardig vinden en mij niet begrijpen. Dat is dan pech gehad.  Zo heb ik besloten om te solliciteren omdat ik me in mijn huidige baan ongelukkig voel omdat voor mij  de werkomstandigheden niet goed zijn en ook niet zullen verbeteren. 

 

Kies voor jezelf

Ik kies er vandaag voor om dit met jullie te delen, omdat ik het belangrijk vind dat je beseft dat je altijd een keus hebt. Je kunt je bewust worden van jouw overlevingsstrategie, wat deze ook is. En bewustwording geeft mogelijkheden je gedrag te veranderen. Je hebt altijd het recht op je eigen gevoelens,  om nee te zeggen of  ja te zeggen, voor jezelf te kiezen, je diepste gevoelens met iemand of juist met niemand te delen. Zelf kiezen wat je in je leven wilt, ook al is dat misschien niet zo goed voor je, maar jij bepaalt, niemand anders. Ook al willen anderen jou doen geloven dat het anders is.

 

Als KOPP (kind van een ouder met psychiatrische problemen) heb je dat meestal niet geleerd. Jouw behoeften waren meestal niet belangrijk en hierdoor heb je w.s. niet geleerd om te voelen wat je behoeften zijn en heb je ze deels weggestopt. Met het gevolg dat je niet jouw  leven leeft.

 

Wil je weer voelen wat jouw behoeften zijn en daarmee keuzes leert maken en je daarmee je hart kunt volgen?

Maak een afspraak om te kijken wat ik voor je kan betekenen. 

Rating: 5 sterren
6 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Jos
2 jaar geleden

Wat mooi.