Afgelopen woensdag had ik een wandelafspraak met een lieve collega uit het Hospice. Na het wandelen zou ze voor me koken. We hebben een hoop bij te kletsen, want we hadden elkaar al maanden niet meer gezien en gesproken door Corona. Vlak voor we de auto instappen na de wandeling, denk ik; oh nee he, het zal toch niet waar zijn. Niet nu!
Een hersenspinsel
Eerst denk ik nog: ik zie het vast niet goed, maar al snel, ja hoor. Ik zie in mijn ogen een aura. Niet een aura met mooie kleuren om een persoon. Nee, dit is een aura wat in mijn ogen verschijnt en een voorbode is voor een migraineaanval. Het is eerst één stip en langzaam wordt het steeds groter en wordt een halve cirkel. Ik noem het altijd een kunstwerk in mijn ogen, het ziet er prachtig uit, echter de associatie is minder prettig. Deze fase duurt 30 tot 60 minuten. Mijn zicht wordt minder. Het is belangrijk dat ik snel mijn medicijn neem, een triptaan, en dan zo snel mogelijk mijn bed in ga. Want na deze fase treedt de pijn op, geen gewone hoofdpijn. Nee, vreselijke, bonkende pijn. Soms ook nog misselijk en geen licht kunnen verdragen. Een aanval duurt 1 a 2 dagen. De ene aanval is pijnlijker dan de andere.
Ik vertelde aan mijn collega wat er aan de hand was en vroeg of ze mij naar huis wilde brengen. Ik was mijn medicatie vergeten, heel dom als migrainepatiënt, dus had nog meer haast dan anders. Uiteraard heeft ze mij naar huis gebracht en heb haar nog een fijne avond gewenst.
Een kleurige aura, in het echt niet zo kleurig!
Het monster migraine
Tot zover niets bijzonders, zou je zeggen. Maar voor mij was het wel bijzonder. Voordat ik verder ga eerst iets over mijn migrainegeschiedenis. Ik heb sinds mijn 28ste migraineaanvallen met aura, die zich afwisselen met migraine zonder aura, die al op jonge leeftijd begonnen. De eerste keer met aura was ik zwanger van mijn oudste dochter en ik dacht dat ik dood ging. Ik kreeg verlammingsverschijnselen over mijn hele lichaam en wist totaal niet wat mij overkwam. Gelukkig bleek snel dat ik migraine had, vreselijke pijn in mijn hoofd, heel naar maar niet dodelijk. Ik heb periodes gekend waarin ik 12 aanvallen per maand had. Het ene jaar was het heftiger dan het andere jaar.
15 jaar geleden ben ik gestopt met alle medicatie omdat ik alles slikte wat maar mogelijk was en bijna dagelijks migraine had en mijn werk als algemeen maatschappelijk werker nauwelijks nog kon volhouden. Ik was de migraine geworden. Na een periode van 6 weken afkicken had ik weer de regie over mijn migraine en gebruikte weer triptanen, een migraine pijnstiller en had weer regie over mijn migraine i.p.v. andersom. Migraine is een rode draad in mijn leven tot de dag van vandaag. Wat het niet makkelijker maakte was dat wij vroeger de boodschap meekregen dat we schuld hadden aan onze eigen pijn en dus iets fout hadden gedaan in ons leven. Er was ook geen compassie voor mij en mijn broer en zus als we pijn hadden of ziek waren.
Het monster migraine
Mezelf ontschuldigd
Bijzonder was het omdat ik me niet schuldig voelde naar mijn collega. Ik vond het uiteraard super jammer en ik baalde ervan dat ik naar huis moest, maar ik kon het accepteren dat het was zoals het was. Belangrijkste voor mij was om zo snel mogelijk mijn medicijn te nemen, naar bed te kunnen gaan en goed voor mezelf te zorgen.
En dit is bijzonder omdat ik me jaren wel schuldig heb gevoeld. Schuldig naar mijn kinderen, naar mijn ex-man, werkgever, vrienden en collega's. Naast dat ik enorme pijn had, voelde ik me ook nog eens rot dat ik hen in de steek liet. Ik kon het niet accepteren, ik verzette me ertegen. Ik was hard voor mezelf. Vaak ging ik door met werken tot het niet meer anders kon. Ik zorgde niet zo goed voor mezelf en voelde me dus enorme schuldig. Ik voelde me falen. Niet heel verwonderlijk, als dat de boodschap was die ik voortdurend kreeg in mijn jeugd.
Lief zijn voor jezelf
Dit soort boodschappen uit je jeugd zijn hardnekkig, of dat wat er van blijft hangen in je systeem. Gelukkig heb ik me, voor het grootste gedeelte, ervan los kunnen maken. Stapje voor stapje. Oude boodschappen loslaten, nieuwe toestaan in mijn leven. Door de liefde van mijn ex-man, de liefde van mijn hartsvriendin en uiteindelijk de liefde voor mezelf.
Ik ben geen slecht mens omdat ik migraine heb. Ik mag trots op mezelf zijn met wat ik bereikt heb en wie ik ben, ondanks mijn migraine en soms zelfs dankzij mijn migraine. Mijn migraine heeft me ook gemaakt tot wie ik ben. Migraine, een chronische hersenziekte zal w.s. altijd deel uit maken van mijn leven en het is oke. Ik heb mezelf aanvaard en dus ook mijn migraine.
Migraine is geen groot monster meer die ik moet bestrijden. Mijn migraine wil ik met liefde behandelen. Het lijkt te helpen. Ik hoef niet meer te vechten. De migraineaanvallen worden milder. Het is goed zoals het is. Ik ben goed zoals ik ben. Jij bent goed zoals je bent.
een bos bloemen voor mezelf gekocht.
P.S.
Als aanvulling stuur ik hierbij een link van Neuroloog Dr. Ferrari, de migraine (KOP) specialist omdat er nog steeds mensen zijn die denken dat stress de oorzaak is van migraine, terwijl het een gevolg is van migraine. Migraine is een hersenziekte, geen psychische aandoening. Dr. Ferrari doet al 40 jaar onderzoek naar migraine en behandelt al 40 jaar mensen met migraine. Klik hier voor de link.
Reactie plaatsen
Reacties