Loslaten

Gepubliceerd op 8 november 2020 om 12:07

Sinterklaasfeest

Deze week was best wel confronterend voor mij! Ik zat op mijn schildercursus op dinsdagavond ( met mondkapjes, afstand van elkaar en een heel groot atelier) en aan het einde van de cursus keek ik op mijn telefoon en had appjes ontvangen van mijn kinderen: Jammer dat Sinterklaas niet door kan gaan!

 

De persconferentie was geweest en daarin werd gezegd dat er niet meer dan 2 mensen bij je thuis op bezoek mogen komen, als je uit verschillende huishoudens komt. Op het moment dat ik het hoorde, voelde ik een verontwaardiging en boosheid. Ik heb er zelfs een facebook bericht aan gewijd.

Recht hebben op

Ik wil Sinterklaas vieren met mijn volwassen kinderen. Een gevoel van: ik vind zoveel leuk buitenshuis en dat kan allemaal niet. Ik had het gevoel dat ik in ieder geval mijn kinderen nog om mij heen kon hebben en gezellig in familieverband samen kon zijn. Het voelde of mij iets werd afgenomen. Ik heb echt een paar dagen gebaald en me rot gevoeld en overwogen om voor te stellen aan mijn kinderen Sinterklaas gewoon door te laten gaan. Vanuit de gedachte: ik heb er recht op dus doe ik het gewoon.

Egoïstisch

Totdat ik een bericht op facebook las waarin een vrouw, met blijkbaar heel veel pijn en zich in een hel voelt, vertelde dat zij niet geopereerd kon worden, omdat de ziekenhuizen vol zitten en Covid-19 patiënten voor gaan. Haar operaties zijn uitgesteld, terwijl zij zich er al helemaal op aan het voorbereiden was en verlost zou gaan worden van haar hevige pijn. Het deed mij in één klap beseffen dat ik egoïstisch was door Sinterklaas met mijn kinderen te willen vieren op 5 december. Nog los van het feit dat mijn kinderen dit niet zouden willen.

 

Deze vrouw en met haar vele anderen, kunnen niet geopereerd worden omdat de ziekenhuizen weer voller stromen, doordat we onvoorzichtiger worden. Ik heb weinig invloed op het groter geheel, maar ik kan me wel aan de regels houden om te zorgen dat het virus zich minder verspreid, waardoor er minder mensen ziek worden en in het ziekenhuis belanden en deze vrouw  en andere ernstig zieke mensen geopereerd kunnen worden.

Aandacht en liefde

Mag ik dan niet meer boos, verdrietig of opstandig zijn? Tuurlijk wel, alleen het mooie is dat deze gevoelens verdwenen zijn nadat ik besefte dat ik alleen maar aan mezelf dacht en niet aan andere mensen. We vieren dit jaar geen sinterklaas met lootjes en suprises op 5 december en zoals het nu lijkt gaan we het vieren op een moment dat het wel kan. Ik houd me aan de maatregelen, niet omdat Rutte het gezegd heeft, maar uit liefde en aandacht voor mijn medemens. En dat voelt goed.

Loslaten

"Leven is groeien

en steeds weer bereid zijn

om het oude los te laten;

want alleen zo leren wij het:

open te staan en te blijven

voor de beweging van de geest.

Leven is gevoelig worden

en gevoelig blijven

voor wat voorbij de grens

van het zichtbare ligt.

Leven is ervaren

wat je opdracht is

en die dan vervullen

met verwondering.

Alleen zo leef je de liefde,

leer je liefde te zijn."

 

Een gedicht van Hans Stolp

 

 

Rating: 5 sterren
2 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Gertrude Messchendorp
3 jaar geleden

Precies dat Marion.
Gaaf gedicht ook trouwens.

Sita
3 jaar geleden

Prachtig stuk Marion! Xxx