Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden.
Op welke wijze ik verder ga weet ik nog niet, maar zal hier zeker melding van maken zodra ik het weet.
Dat is mogelijk. Als ervaringsdeskundig therapeut help ik je op jouw weg naar vrijheid. Omdat je leert te voelen wat jij belangrijk vindt in je leven, kom je beter in je vel te zitten en word gelukkiger.
Hierdoor ga je je vrij voelen. En er ontstaat ruimte om te groeien en daardoor wordt je (weer) de persoon die je wilt zijn.
Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden. Op welke wijze ik verder ga weet ik nog niet, maar zal hier zeker melding van maken zodra ik het weet.
Al bij het telefoongesprek voor het maken van een kennismakingsgesprek voelde het goed bij jou. Ik vond het in eerste instantie best spannend om mijn verhaal te doen, maar dat was na dit gesprek helemaal verdwenen. Het voelde meteen vertrouwd, mede doordat je zelf ook een KOPP bent en begreep waar ik over vertelde. Bij jou voel ik me veilig, je nam de tijd voor mij zodat ik alles kon vertellen. En je liet mij de regie houden. Je ziet en gelooft mij en daar ben ik je dankbaar voor.
Ik neem met een goed gevoel afscheid van je en voor andere KOPP -ers zou ik zeggen: neem contact op met Marion!
Anoniem
"De gesprekken met jou hebben heel veel betekend voor mij, want daardoor is er veel los gekomen. Dat is ook de reden dat ik er nu aan toe ben om traumatische ervaringen te gaan verwerken. Ik merk het effect nog steeds. Heel fijn dat ik het met jou kon delen en je feedback hierop. Dank je wel."
Anoniem
"Marion heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn ontdekkingstocht: wat het betekent om een volwassen Kopp kind te zijn, hoe dit van invloed is op wie ik nu ben en waar ik tegenaan loop in het leven.
De manier waarop ze haar kennis van zaken als professional en haar ervaringsdeskundigheid inzet waren voor mij erg prettig en passend. Ze levert echt maatwerk en sloot zorgvuldig aan bij mijn vraag en behoeften".
Zoë (niet haar echte naam),
"Graag wil ik jou bedanken voor de gesprekken die gevoerd zijn. Dit heeft mij geholpen om naar de toekomst te kijken i.p.v. naar het verleden. Dankzij jou durf ik weer te leven en dat is mij heel veel
waard".
Pieter ( niet zijn echte naam),
"Hallo Marion, ik vertrek met goed gevoel over het afscheidsgesprek. Het is een wat eenzame stap maar met een positieve herinnering. Dat laatste vind ik helpend voor bij het terugkijken. Goed te weten dat ik welkom ben voor een eventueel later gesprek. Goed idee op de achtergrond want we kennen elkaar alvast. Ik vond je een open en warm persoon met rake opmerkingen. Voelde soms een klik bij onze gedeelde ervaringen op het gebied van valkuilen en triggers. Als puzzelstukjes uit hetzelfde achterland (het Kopp-gebied) ze pasten in hetzelfde beeld. Ik werd er ook even vrolijk van: hoera! mijn probleem is niet uniek. Ik ben hierin minder eenzaam dan ik dacht. De vonkjes van herkenning gaven extra houvast. Ook om het idee van gedeelde smart denk ik. Die rake matches neem ik ook mee. "
Marcel (niet zijn echte naam),
"Ik heb veel over mezelf geleerd door onze sessies en daar ben ik erg dankbaar voor".
Marloes (niet haar echte naam),
"Dag Marion, Ik vind dat je hele mooie en voor mij rake blogs schrijft. Ik herken me in meerdere situaties die je beschrijft. Heel waardevol voor mij.
Vriendelijke groet"
Patricia
Maandagmiddag was ik druk aan het werk in mijn praktijk. En ineens kreeg ik allemaal appjes. We gaan in lockdown, alle winkels gaan dicht om 24.00. Er mogen maar 2 mensen op bezoek komen bij je thuis, 3 tijdens Kerst. De contactberoepen mogen, op een paar uitzonderingen na, hun werk niet meer doen, scholen gaan dicht, enz.
Al sinds mijn tiende ben ik voetbalfan! Ik werd meegenomen door mijn opa en 2 ooms, zij haalden mij en mijn zusje op en we liepen samen naar het voetbalstadion van FC Haarlem. Iedereen liep langs de Rijksstraatweg naar het stadion. Het was een overweldigend gevoel, ik als klein meisje met mijn opa en ooms naar een plek met schreeuwende (vooral) mannen.
Het is nu ruim 3 jaar geleden dat ik met een paniekaanval thuis kwam na een etentje in een restaurant met mijn kinderen en ex-man. Ik wist niet wat me overkwam, de volgende ochtend heb ik mij ziek gemeld op mijn werk en dacht dat ik na een weekje bijkomen wel weer hersteld zou zijn. Niets was minder waar. Er kwam niets meer uit mijn handen.
Elke dinsdagavond schilder ik bij Kés Aerts, kunstschilder en mijn docent. De enige activiteit op hobby gebied die in mijn leven in Coronatijd, op een paar maanden na, door kon en kan gaan. Kés heeft een prachtig groot atelier, waardoor wij met een aantal mensen met 1,5 meter afstand, mondkapje op en handen desinfecteren kunnen blijven komen. Geweldig.
Naast mijn eigen praktijk waar ik o.a. verlies-en rouwtherapie geef, werk ik als vrijwilliger in het hospice in Groningen. Het werk wat ik doe als therapeut heeft niets te maken met het werk wat ik, onbetaald, in het hospice doe. Toch is het werken in het hospice, Covid-19 en ook het overlijden van mijn vader aanleiding en motortje geweest om te starten met mijn eigen praktijk.
Deze week was best wel confronterend voor mij! Ik zat op mijn schildercursus op dinsdagavond ( met mondkapjes, afstand van elkaar en een heel groot atelier) en aan het einde van de cursus keek ik op mijn telefoon en had appjes ontvangen van mijn kinderen: Jammer dat Sinterklaas niet door kan gaan!
