Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden.
Op welke wijze ik verder ga weet ik nog niet, maar zal hier zeker melding van maken zodra ik het weet.
Dat is mogelijk. Als ervaringsdeskundig therapeut help ik je op jouw weg naar vrijheid. Omdat je leert te voelen wat jij belangrijk vindt in je leven, kom je beter in je vel te zitten en word gelukkiger.
Hierdoor ga je je vrij voelen. En er ontstaat ruimte om te groeien en daardoor wordt je (weer) de persoon die je wilt zijn.
Per 1 januari 2024 ben ik gestopt met het geven van individuele therapie vanwege persoonlijke omstandigheden. Op welke wijze ik verder ga weet ik nog niet, maar zal hier zeker melding van maken zodra ik het weet.
Al bij het telefoongesprek voor het maken van een kennismakingsgesprek voelde het goed bij jou. Ik vond het in eerste instantie best spannend om mijn verhaal te doen, maar dat was na dit gesprek helemaal verdwenen. Het voelde meteen vertrouwd, mede doordat je zelf ook een KOPP bent en begreep waar ik over vertelde. Bij jou voel ik me veilig, je nam de tijd voor mij zodat ik alles kon vertellen. En je liet mij de regie houden. Je ziet en gelooft mij en daar ben ik je dankbaar voor.
Ik neem met een goed gevoel afscheid van je en voor andere KOPP -ers zou ik zeggen: neem contact op met Marion!
Anoniem
"De gesprekken met jou hebben heel veel betekend voor mij, want daardoor is er veel los gekomen. Dat is ook de reden dat ik er nu aan toe ben om traumatische ervaringen te gaan verwerken. Ik merk het effect nog steeds. Heel fijn dat ik het met jou kon delen en je feedback hierop. Dank je wel."
Anoniem
"Marion heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn ontdekkingstocht: wat het betekent om een volwassen Kopp kind te zijn, hoe dit van invloed is op wie ik nu ben en waar ik tegenaan loop in het leven.
De manier waarop ze haar kennis van zaken als professional en haar ervaringsdeskundigheid inzet waren voor mij erg prettig en passend. Ze levert echt maatwerk en sloot zorgvuldig aan bij mijn vraag en behoeften".
Zoë (niet haar echte naam),
"Graag wil ik jou bedanken voor de gesprekken die gevoerd zijn. Dit heeft mij geholpen om naar de toekomst te kijken i.p.v. naar het verleden. Dankzij jou durf ik weer te leven en dat is mij heel veel
waard".
Pieter ( niet zijn echte naam),
"Hallo Marion, ik vertrek met goed gevoel over het afscheidsgesprek. Het is een wat eenzame stap maar met een positieve herinnering. Dat laatste vind ik helpend voor bij het terugkijken. Goed te weten dat ik welkom ben voor een eventueel later gesprek. Goed idee op de achtergrond want we kennen elkaar alvast. Ik vond je een open en warm persoon met rake opmerkingen. Voelde soms een klik bij onze gedeelde ervaringen op het gebied van valkuilen en triggers. Als puzzelstukjes uit hetzelfde achterland (het Kopp-gebied) ze pasten in hetzelfde beeld. Ik werd er ook even vrolijk van: hoera! mijn probleem is niet uniek. Ik ben hierin minder eenzaam dan ik dacht. De vonkjes van herkenning gaven extra houvast. Ook om het idee van gedeelde smart denk ik. Die rake matches neem ik ook mee. "
Marcel (niet zijn echte naam),
"Ik heb veel over mezelf geleerd door onze sessies en daar ben ik erg dankbaar voor".
Marloes (niet haar echte naam),
"Dag Marion, Ik vind dat je hele mooie en voor mij rake blogs schrijft. Ik herken me in meerdere situaties die je beschrijft. Heel waardevol voor mij.
Vriendelijke groet"
Patricia
Soms verlang ik zo naar liefde en aandacht dat ik genoegen neem met een (steeds terugkerende) scharrel. Een scharrel die niet met mij gezien wil worden, omdat ik “te oud” ben. Een scharrel die langs komt als het hem uitkomt. Een best wel egoïstische man op meerdere fronten.
Ik ben nu ruim een half jaar bezig met mijn praktijk Levenscoach Marion in het Noorden en sinds februari richt ik mij volledig op volwassen kinderen die opgegroeid zijn met een psychiatrisch zieke ouder (KOPP). Ik ben zelf een KOPP en ben tegen specifieke problemen opgelopen in mijn leven die zijn oorsprong hebben in mijn jeugd met mijn psychiatrisch zieke ouder. Naast mijn ervaringsdeskundigheid heb ik meerdere opleidingen en 25 jaar ervaring in de hulpverlening.
Ken je dat knagende gevoel van niet goed genoeg zijn? Het gevoel te falen. Het gevoel dat je je schuldig voelt omdat je even gas terug neemt of voor jezelf kiest? Het gevoel dat het altijd beter kan? Dat je altijd klaar moet staan voor een ander? Dat je jezelf veroordeelt om iets wat je wel of juist niet gedaan hebt? En jij jezelf daarvoor straft?
Na mijn scheiding moest ik los komen van de man waar ik ruim 30 jaar mee samen was, de man waar ik zoveel van heb gehouden. Dat heeft wel een tijdje geduurd. Ik dacht op een gegeven moment dat ik nooit weer zo’n connectie zou hebben met een man en verliefde gevoelens zou krijgen. Maar toen kwam er ruim een jaar geleden een lieve man in mijn leven.
Ik was 12 toen ik mijn eerste seksuele ervaring had. Helaas niet vrijwillig, ik ben verkracht in de bosjes. Ik wist niets van seks, masturbatie, mijn eigen lichaam, van stijve piemels, of orgasmes.
Ik was 14 en kreeg een vriendje en was stapelverliefd. De verkering was serieus en mijn ouders reageerden eerst best oké. We hebben het over de eerste keer seks en dat het belangrijk was dat ik hierover met mijn ouders zou praten. Een beetje vreemd wel, realiseer ik me nu. Maar ik was niet gewend aan ‘normaal’ , dus ik wist niet beter.
