Laat ons weer eens juichen!

Gepubliceerd op 13 december 2020 om 13:52

Oude liefde

Al sinds mijn tiende ben ik voetbalfan! Ik werd meegenomen door mijn opa en 2 ooms, zij haalden mij en mijn zusje op en we liepen samen naar het voetbalstadion van FC Haarlem. Iedereen liep langs de Rijksstraatweg naar het stadion. Het was een overweldigend gevoel, ik als klein meisje met mijn opa en ooms naar een plek met schreeuwende (vooral) mannen. 

 

Elke thuiswedstrijd was ik van de partij. Ik mocht voor een speciaal tarief, een jongenskaartje van 3 gulden. Ik was nogal verontwaardigd dat dit zo heette. Je kunt van alles van mij vinden maar ik ben geen jongen. Ik heb de glorietijd meegemaakt van FC Haarlem, waarin ze Europees voetbal speelde in de jaren ’80 van de vorige eeuw. Fantastisch. Mijn humeur was goed bij winst. Verloren ze, dan was ik de rest van de zondag chagrijnig en had het leven niet veel zin. FC Haarlem was als een rode draad in  mijn jonge jaren, puberteit en jong volwassen periode.

FC Groningen

Ik ben FC Haarlem niet trouw gebleven. Sommige mensen vinden dat niet kunnen, dat is vloeken in de kerk. Eens fan, altijd fan. Maar ik heb een excuus. Ik verhuisde ruim 30 jaar geleden naar Groningen en nog belangrijker, FC Haarlem ging failliet. En zo is langzaam de liefde ontstaan voor FC Groningen en inmiddels  stevig verankerd. Sinds 4 jaar heb ik een seizoenkaart en elke thuiswedstrijd ging ik sindsdien in mijn eentje naar het stadion. Zo’n gaaf gevoel, uit alle straten kwamen mensen en bij het stadion gingen we met een massa mensen naar binnen. En dan in het stadion met ruim 20.000 mensen schreeuwen en juichen bij een doelpunt of boos als de scheids weer eens roet in het eten gooide.  Voetballiefde is niet uit te leggen, je hebt het of je hebt het niet. Al die hoge bedragen in het voetbal vind ik niets, maar het spelletje blijf ik heerlijk vinden. Voetbal is een heerlijke uitlaatklep. Voetbal is net het echte leven. Teleurstelling en groot geluk wisselen elkaar af.

Twee fans

Dit seizoen heb ik getwijfeld om een seizoenkaart te kopen vanwege financiële overwegingen en Corona. Maar toen stonden er ineens 2 jonge enthousiaste fans van FC Groningen voor mijn deur, met 2 posters en een verzoek om toch een seizoenkaart te kopen. Het werkte, ik heb meteen een seizoenkaart gekocht. Samen met het nieuws dat Robben bij FC Groningen zou gaan spelen, kon dit komende seizoen niet meer stuk. Dacht ik.

 

Spelbreker

Na een lange periode van intelligente lockdown, afstand, geen uitjes, geen voetbal, weinig contact met familie en vrienden begon ik, en vast vele met mij, net weer aan het idee te wennen dat we langzaam weer meer mochten.  We moesten aangeven welke van de eerste 4 wedstrijden we wilden zien, ik koos voor FC Groningen - Ajax en ik mocht zowaar naar deze wedstrijd, omdat ik vóór 15 juni mijn seizoenkaart gekocht had. Ik had de speciale kaart uitgeprint, want mijn pasje is niet meer geldig in Coronatijd. Ik moest een andere zitplaats uitkiezen want mijn vaste plek was al bezet.

 

Ik was als een kind zo blij dat ik eindelijk weer naar een voetbalwedstrijd mocht van FC Groningen en welke! Ik was al aan het bedenken hoe ik naar het stadion zou gaan, met of zonder een mondkapje. En maar hopen dat ik mijn mond zou kunnen houden tijdens de wedstrijd, wat op zich al een opgave is voor mij. We mochten immers niet schreeuwen en juichen; echt een onmogelijke opgave als je voetbalfan bent en Marion heet. Maar de heer Rutte, of is het Corona, of zijn we het zelf, gooide roet in het eten. Mijn jongste dochter appte in de middag voor de persconferentie: “ Jammer dat je niet naar Groningen- Ajax kan trouwens”. Ik wilde al reageren door te zeggen: “Jawel ik mag wel, ik heb een kaartje”. Maar al snel realiseerde ik me shit, oh nee, dit zijn natuurlijk de uitgelekte maatregelen. En inderdaad om 19.00 kwam de mededeling, geen publiek meer bij sportwedstrijden.

Verlangen

En zoals het gaat met een onbeantwoorde liefde: Je gaat er zo naar verlangen. Op de fiets naar het stadion, muts en sjaal van FC Groningen op, bergschoenen aan (lekker warm), maillot onder mijn broek en gaan, weer of geen weer. Ik hoor de begintune van FC Groningen, Jump van Van Halen in mijn hoofd, het publiek gaat staan en applaudisseert en de spelers komen op het veld. De wedstrijd gaat beginnen. Oh wat mis ik dit!

De begintune bij het opkomen van de spelers.

En of de duvel er mee speelt staat FC Groningen vijfde (op dit moment) op de ranglijst. Sinds 10 jaar niet zo’n goede start van de competitie gehad. Maar 7 punten achter Ajax, de nummer 1. Ik had er graag bij willen zijn! Laat ons weer eens juichen!

Voetbal is de belangrijkste bijzaak in mijn leven. Wat is jou belangrijkste bijzaak in je leven wat je in Coronatijd moet missen?

Rating: 5 sterren
4 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.